எதிர்மறை உலகில் நமது குழந்தைகள்

எதிர்மறை உலகில் நமது குழந்தைகள்

இன்று காலை இன்டியன் எக்ஸ்பிரஸ். வழக்கம்போல, அரசியல், விளையாட்டு தவிர்த்து சென்னை பக்கத்தை புரட்டினேன்.

முதல் ரேங்கில் வந்த பையனின் தந்தையை கேட்கிறார்கள் நிருபர்கள் ‘உங்கள் பையன் வெற்றியின் ரகசியம் என்ன?’.

தந்தையின் பதில் படித்து வியந்தேன்.

‘நான் தினசரி காலையில் பையனை பள்ளிக்கு அழைத்துச் செல்வேன். மாலையில் அதேமாதிரி திருப்பி அழைத்து வருவைன். பள்ளியில் அவன் ஒரு சக நண்பர்களோடும் பேசாமல் பார்த்துக்கொள்வேன். அவன் யாரோடும் பழகாமல் இருக்க எச்சரிக்கையாக இருப்பேன். அவர்களால், இவன் கவனம் தப்பி வேண்டாத விழயங்களில் திரும்பாமல் இருந்தான்....’ என்கிறார் அவர்.

என்ன ஆச்சரியம். உண்மையாகவா? இப்பொழுது பையன்களை மற்ற பையன்களிடமிருந்து பாதுகாக்கவா வேண்டியிருக்கிறது!

எந்த கூடல் (association) நன்மை தரவேண்டுமோ, அது எப்படி எதிர்மறையாக ஆகும்!.

கலி ரொம்பத்தான் முத்திவிட்டது. டாக்டர்களிடமிருந்து நமது உடம்பை காக்கவேண்டியிருக்கிறது. (கிட்னியையும் சேர்த்துதான்). வக்கீல்களிடமிருந்து நமது வழக்கை காக்க வேண்டியிருக்கிறது. வைதீகர்களிடமிருந்து நமது இறை நம்பிக்கையை காக்க வேண்டியிருக்கிறது. கரைவேட்டிகளிடமிருந்து தேசத்தை காக்கவேண்டியிருக்கிறது.

பெற்றோர்களின் இப்போது தலையாய தலைவலியே இந்த பிரண்ட்ஸ் சர்க்கிள்தான். என் வீட்டில் சினிமா, சீரியல் டிவி காட்சிகள் கொஞ்சமும் அனுமதி இல்லை. ஆனால், பையன் மன்மத ராசாவிலிருந்து எல்லாம் பாடுகிறான். அர்த்தம் புரியாமல், வார்த்தைகள் தெரியாமல். எல்லாம் ஸ்கூல் சத்சங்கம்தான்.

இப்பொழுதய குழந்தைகள் எங்கேயோ போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

‘Raising Positive Child in a negative world…” என்ற அருமையான புஸ்தகம் zig zaglar என்பவரால் எழுதப்பட்டது. எப்பொழுதோ படித்தது. அமெரிக்க கலாசார கோரங்களை தழுவி இருந்தாலும் இப்போதய மேல்மட்ட தமிழர்களின் கலாசார குழப்பங்களுக்கு ஒப்பியே இருக்கிறது.

டிவி தான் மிகப்பெரிய வில்லன்.

‘பிள்ளையை தின்னும் புழக்கடை முனியும்’ என்று எப்போதும் காலையில் ஜபிப்போம். குழந்தையில் நான் அப்பாவை கேட்பேன் புழக்கடை முனி எப்படி இருக்கும் என்று. இப்பொழுது அது டி.விதான் என்று தெரிந்து கொண்டேன்.

டிவி குழந்தைகளை மிக தீவிரமாக பாதிக்கிறது என்பதற்கு ஏகப்பட்ட ஆராய்ச்சிகள் நிரூபணத்தில் இருக்கின்றன.

ஒரு பழைய 1985ல் அமெரிக்க சர்வேயில் பாருங்கள் (இப்போது 2006ல் இது கிட்டத்தட்ட இந்தியாவில் இருக்கலாம்...) 75 சதவீத ஜோடிகளின் உறவுகள் (sexual relationships) இல்லறத்துக்கு அப்பாற்பட்டே நடக்கின்றன. 90% தடவை களியாட்டங்களில் மது அருந்துவது போல் காட்டப்படுகிறது. அதாவது மது அருந்துவது a source / celebration of fun என்று பதிக்கப்படுகிறது. அதிலும் கொடுமை, 16 முறை மது வழங்கும்போது அதில் 15 முறை எதிராளியால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது. இதில் நல்லவன், கெட்டவன் என்ற பாகுபாடு கிடையாது.

டிவி பார்க்கும் குழந்தைகள் டிவியை பார்த்து அல்லாத செயல்களை செய்வது ஒரு தாக்கம் என்றால், அதை விட அதிகமாக அவர்கள் செய்யாமல் இருப்பது மனோரீதியாக பெரிய தாக்கம் என்று amercian society of paediatrics ல் ஆராய்ச்சி செய்திருக்கிறார்கள்.

டிவி பார்க்கும் குழந்தைகள் passive பொழுதுபோக்கையே விரும்புகிறார்கள். அதிக சத்தம் போடும் பாட்டுக்களையே விரும்புகிறார்கள். Interactivity அதிகம் குறைந்துவிடுகிறது.

டிவியில் மிகவும் கொடுமையானது குழந்தைகள் நிகழ்ச்சிகள்தான். இதில் வரும் வன்முறை இவர்கள் மனத்தை வன்முறைக்கு தயாராக்கி விடுகிறது. ஒரு அடி காயம் ரத்தம் என்றால் இவர்கள் சந்தோஷமாக சிரிக்கிறார்கள்.

நாலு குழந்தைகளை சேர்த்தால் அவர்கள் எல்லோரும் இப்பொழுது விளையாட விரும்பாமல் எல்லோரும் சேர்ந்து டிவி பார்க்க உட்காருகிறார்கள். நீங்கள் பையனை டிவியிடமிருந்து தவிர்த்தாலும் நண்பர்கள் விடுவதில்லை.

இனிய மாலைப் பொழுது. நான் பார்க்குக்கு போய் விளையாடலாம் என்று என் வீட்டில் கூடிய குழந்தைகளை சொன்னேன். என் பையனின் நண்பன் என்னிடம் ‘பார்க் போர் அங்கிள். அதே ride, அதே games!. அதே புட்பால்! போரடிக்கும். வேற ஏதாவது டிவி பார்க்கலாமே’ என்றான்.

என்ன கொடுமையடா இது?

நான் படித்தபோது “What is the probability of having 2 consecutive Ace in a pack of cards” என்று ஸ்கூலில் என்னை கேள்வி கேட்டார் வாத்தியார். நான் திணறினேன். ‘நான் சீட்டுக்கட்டை பார்த்தது இல்லை சார். அதில் எத்தனை கார்டு என்று தெரியாது’ என்று அவமானமாக சொன்னேன். வாத்தியார் சிரித்து உட்காரச்சொன்னார்.

அப்பாவிடம் மாலையில் சொன்னேன். ‘அந்த வாத்தி, சீட்டு விளையாட சொல்லி கெடுக்கிறானா பசங்கள. என்ன கிரகசாரம்டா ...’ என்று எங்கப்பா வாத்தியாரை திட்டினார்.

பாஸ்ட் பார்வேட் இப்போ. என் பையன் (9 வயது) பிரண்ட்ஸ் வீட்டிற்கு போய் வந்தான். என்னடா பண்ணினே? என்றேன். ‘ஒரே வெயில் அப்பா. ஒன்னும் பண்ணல. இரண்டு ரவுண்ட் சீட்டு விளையாடினேன்’ என்றான்.

கலி காலமடா சாமி!